loukoumaki

by a.gouroksipnimeni

Monday, March 27, 2006

Ανοιξιάτικη κοπάνα!



Μπορεί η άνοιξη να άρχισε επίσημα στις 21 αλλά για μένα ξεκίνησε σήμερα!
Ξύπνησα κατά τις 10 (προμελετημένο το έγκλημα, από χτες το είχα σχεδιάσει και το ξυπνητήρι προσαρμόστηκε ανάλογα!),
έπιασα σε κοτσιδάκια τα μαλλιά μου (σε 4 γιατί είναι κοντά ακόμα για να πιαστούν σε ένα)
φόρεσα το τζηνάκι μου και τιραντάκι (!),
έφτιαξα φραπεδούμπα,
φόρεσα τρελό γυαλί ηλίου,
πήρα το laptop μου και βγήκα.. στο μπαλκόνι.. για να δουλέψω, κοπάνα είπαμε ότι έκανα όχι επανάσταση!
Και έχω να δηλώσω πως η σημερινή μέρα ήταν από τις πιο παραγωγικές μέρες του χρόνου!!
Μήπως φταίει ότι το καλώδιο του τηλεφώνου-internet δεν έφτανε μέχρι το μπαλκόνι και δεν ήμουν on-line?? Μπααααα πιο πιθανό θεωρώ το ότι δεν είχα αφεντικούλια πάνω από το κεφάλι μου να μου ζαλίζουν τα μυαλα!
Πάντως ήταν πολύ καλά, τελικά δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος (για μένα λέω) για να είναι ευτυχισμένος!
Α, έφαγα ΚΑΙ παγωτό! Μιλάμε για τρελά γλέντια!

Tuesday, March 21, 2006

Μέρα για ποιηματάκι!

.
Διαβάστε το,
και μετά κλείστε τα μάτια σας...
και ταξιδέψτε....
πηγαίνετε εκεί όπου σας πάει η καρδιά σας..


Νύχτα
απ΄ το παράθυρο πετάξαμε
τα κλειδιά μας.
Πήραμε τ΄ άστρα.
Ανοίγουμε.

Και κλαδιά
και κατάρτια
και η άγκυρα.
Κ΄ εσύ στον κήπο
πίσω απ το άγαλμα

Όμορφη μέρα-
δεν την αντέχω
να μην είσαι εδώ.

Αίμα το δείλι,
αίμα η νύχτα,
αίμα τα τριαντάφυλλα.
Εσύ - το αίμα μου

Αλλού ο καθένας μας
χωριστά και μαζί'
κρατάω το χέρι σου'
με κρατάει.
Σαν θα έρθει η άνοιξη

Έβγαλα το σακάκι μου,
το έριξα στους ωμούς σου.
Στη δεξιά τσέπη
είναι ένα κάτασπρο βότσαλο
ζεστό

Σε μικρούς στίχους
μεγάλα πράγματα κρύβονται
ανείπωτα.
Εσύ ξέρεις

Ένα φύλλο,
ένα τσιγάρο,
ένα φιλί.

Κόσμε μου αγαπημένε.

Γυμνό το σώμα σου,
αυθεντικό-
τελεσίδικη απάντηση
στο τίποτα.
Έλα

Γιάννης Ρίτσος, Τα ερωτικά, αποσπασμα από το Γυμνό σώμα

Wednesday, March 15, 2006

Γιατί ;

Τα γιατί που 'μείναν πίσω
ρίζες 'βγάλαν μέσα στα όνειρα μου
Όποιο μέλλον και να ζήσω
πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου
Κι όλα αυτά που φοβάμαι, είναι ακόμα εδώ...

Το σιγοτραγουδάω μέρες τώρα, μήνες

Υπάρχει άραγε τρόπος να ξορκίσουμε τους φόβους μας?
Υπάρχει λόγος να κρατάμε μέσα μας ΟΛΑ αυτά τα "γιατί" και να τα αφήνουμε να μας τρώνε?
Λες και αν ακούσουμε σήμερα τις απαντήσεις θα έχει σημασία, θα αλλάξει κάτι…

Μονολογώ…

Α.συνάρτητη!

Monday, March 06, 2006

Sleep disorders

Και ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς!
Είπα και εγώ να σας πω τον πόνο μου και το blog μου «χάλασε-δεν παίζει!»
Post δεν μπορώ να κάνω, τα comment μου τα πολλαπλασιάζει! Μάλλον με εκδικείται που το παραμελώ!

Anyway, εγώ θα τα γράψω και αν καταφέρω να τα μοιραστώ και μαζί σας έχει καλώς

Ώρα 4:55
Και ΠΑΛΙ δεν μπορώ να κοιμηθώ!
Είναι μήνες τώρα που ξεκίνησε αυτή η ιστορία, γυρνάω σαν την σβούρα κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου ΑΝΙΚΑΝΗ να κοιμηθώ και με το που ξημερώνει, 6:01 πέφτω σε λήθαργο! Και άντε καλά τα σαββατοκύριακα απλά τσατίζομαι που χάνω τη μισή (τουλάχιστόν) μέρα, τις καθημερινές όμως ζω ένα δράμα! Ξυπνάω στις 8 και σέρνομαι όλη μέρα… είμαι σαν zombie, μου μιλάν και τους ακούω με delay, διαβάζω κάτι 3 φορές για να το καταλάβω, άλλο να σας περιγράφω και άλλο να με βλέπετε!

Έχω προσπαθήσει τα πάντα δεν γίνεται τίποτα (που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση)

Σήμερα π.χ.
Έφτιαξα τσάι (τίλιο) μπας και χαλαρώσω
Διάβασα λίγο από το βιβλίο μου (χάπι Λου)
Στριφογύρισα στο κρεβάτι μου
Τζίφος

σηκώθηκα
Έφτιαξα πατατοσαλάτα για αύριο
Έβαλα πλυντήριο
Επέστρεψα και ξαναστριφογύρισα στο κρεβάτι μου
Τζίφος ξανά

Άνοιξα τον υπολογιστή μου και την τηλεόραση
5:02
πρέπει να το πάρω απόφαση μάλλον…

και να πω ότι με βασάνιζαν τύψεις να το καταλάβω αλλά έχω συνείδηση αστραφτερά καθαρή!!

Τι να κάνω?