Panic Button
Το να λες αλήθεια πολλές φορές είναι πιο συναρπαστικό από το να λες ψέμματα, μόνο που την αλήθεια δεν την αντέχουν όλοι.
Έτσι ο καθένας μας κρατά ότι τον βολεύει και στο τέλος είμαστε όλοι ευχαριστημένοι [..]
χμμμ… Είμαστε όμως ευχαριστημένοι?
Λέμε την αλήθεια?
Την γνωρίζουμε?
Έχει καμία σημασία?
Έτσι ο καθένας μας κρατά ότι τον βολεύει και στο τέλος είμαστε όλοι ευχαριστημένοι [..]
χμμμ… Είμαστε όμως ευχαριστημένοι?
Λέμε την αλήθεια?
Την γνωρίζουμε?
Έχει καμία σημασία?
posted by loukoumaki @ 00:57
23 Comments:
At 09:16,
snikolas said…
Παιδιά μην στεναχωριέστε, από την πολύ δουλειά τα λέει αυτά. Η κρίση αλήθειας θα της περάσει μετά τις 26 του μηνός…
At 09:26,
Anonymous said…
Λ.ουκουμακι μου, θες να βρεθουμε σημερα να μου πεις ολες τις αληθειες για το ατομο μου, υποσχομαι να προσπαθησω να μη στεναχωρηθω !!!
At 11:12,
Xνούδι said…
H αλήθεια πονάει, αλλά το ψέμα σκοτώνει.
Είναι θέμα επιλογής λοιπόν, όπως σε όλα τα πράγματα σε αυτή την ζωή.
Δεν ξέρω επίσης, τι «απενοχοποιεί» ένα ψέμα, πως μπορείς να το μετατρέψεις σε «αθώο» (αν μπορείς).
Δεν ξέρω πως μπορείς να το κάνεις να μην πονάει όταν αποκαλύπτεται.
Ξέρω, όμως, πως μερικές φορές η αλήθεια είναι το πλέον υπερτιμημένο πράγμα στον κόσμο.
Καλημέρες λουκούμι.
:-)
At 11:25,
Marina said…
Λέμε αλήθεια σύμφωνα με τις περιστάσεις. Δεν έχει νόημα να πείς την αλήθεια σε έναν παππού που ρωτάει γιατί δεν του γράφει ο γιός του..γιατί θα τον πονέσεις.
At 16:17,
γιώργος said…
καλησπέρα...
η αλήθεια, μπορεί να πονάει όπως λέει το χνούδι, αλλά είναι τόσο αναγκαία για υγιείς σχέσεις...
ακόμη και η "μισή" αλήθεια είναι λάθος...
και θέλει δύναμη να είσαι αληθινός...
At 04:03,
loukoumaki said…
Νικόλα μετά τις 26 όλα θα είναι καλύτερα, βλέπω φως στην άκρη του τούνελ!! Προετοιμάσου!!!
DVD-νι μου thanks for the support…
@ χνούδι, Μαρίνα και Γιώργο, συμφωνώ σε όλα όσα λέτε, και εγώ παιδί της αλήθειας είμαι απλά καταλήγω στο ότι μερικές φορές "καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς"… δεν την αντέχουν όλοι την αλήθεια, και τοτε είναι πραγματικά υπερτιμημένη και υποκειμενική… Όπως και η ηθική μας…
Μετανιώνω, αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, ας ελπίζουμε ότι την επόμενη φορά θα αξιολογήσω καλύτερα τα "αυτιά" που θα ακούσουν αυτά που έχω να πω… αν μη τι άλλο να αξίζουν τον κόπο!
καλό πάσχα γλυκά μου με μεγάλο χαμόγελο :)
At 10:57,
jojo said…
η αλήθεια είναι πάντα προτιμότερη.
όμως επειδή όντως, καμμιά φορά είναι σκληρή και πονάει,
γιαυτό πρέπει να "σερβίρεται" με τον σωστό τρόπο.
δεν θέλει κόπο, λοιπόν,
θέλει τρόπο.
και σε αυτή τη φάση,
όσο πιο διπλωμάτης είναι κανείς,
τόσο πιο εύκολα και επιδέξια τη σερβίρει χωρίς να πονέσει.....
φιλιά και καλή Ανάσταση Λουκουμάκι!
;)
At 12:10,
NetKerveros said…
Τι θα γίνει δηλαδή στις 26;
Πάντως εγώ προτιμώ την αλήθεια. Τα ψέματα με έχουν πληγώσει. Η αλήθεια ποτέ.
Καλό Πάσχα Λουκουμάκι.
At 19:21,
Butterfly said…
Λένε ότι καλύτερα να λες μισές αλήθειες, παρά ψέμματα.
Αυτοί όμως που λένε μισά ψέμματα...
όταν ψάχνουν την αλήθεια, έχουν ξεχάσει που την έχουν κρύψει.
Χρόνια πολλά Λ.ουκουμάκι.Να 'σαι πάντα καλά και να προσέχεις το εαυτό σου.
At 10:48,
Кроткая said…
Ο Νιτσε έλεγε οτι ότλοι οι ανθρωποι δεν αντέχουν την ίδια ποσότητα αλήθεια. Θέλουμε όση αλήθεια αντέχουμε. Ποιος όμως το καθορίζει αυτό; Αυτός που τη λέει ή αυτός που την ψάχνει; Δεν μπορώ να απαντήσω, αν μπορούσα, θα γινόμουν μεγάλος φιλόσοφος...
Χρόνια πολλά και πολλές καλημέρες. Επέστρεψα στη βάση μου, κι αυτή η αλήθεια προς το παρόν με δυσκολεύει λιγουλάκι...
At 11:45,
NetKerveros said…
Σήμερα έχει 26 ο μήνας!
At 13:40,
Βασιλική Παπαδημητρίου said…
εξυπνο το αποπανου αφεντικοοοοοο!!!!
χιχιιιχιι....
λουκουμακι μ'????
ετοιμασου.....
εχω σχεδιο που σκοτωνει....
χιχιχιιχχιι
;pppp
At 16:05,
NetKerveros said…
Αν είσαι και εσύ Αθήνα σαν τον άλλον δεν θα σας ξαναμιλήσω!
At 20:13,
ellinida said…
Μα η πρόκληση αυτή είναι . Να λες την αλήθεια . Κι'η πλάκα είναι ότι πολύ συχνά δεν σε πιστεύουνε !
At 20:15,
ellinida said…
Α !
Διάβασα το προφίλ σου και γέλαγα Σκεφτόμουν όλα αυτά τα στερητικά Α . Εμένα να δεις πόσο θα με χαρακτήριζαν . Εχει μιά μαγεία το όλο θέμα .
At 02:37,
loukoumaki said…
@ jojo, Butterfly, Krotkaya, ευχαριστώ για όσα μου είπατε, βοηθήσατε να αναπτύξω νέα θεωρία αντιμετώπισης της αλήθειας!! !! Συνεχίζω να την λέω αλλά φιλτράρω πρώτα 2-3 πραγματάκια!!
@ ellinida, καλώς ήρθες! Είναι απίστευτο το πόσο δίκαιο έχεις, όσο πιο μεγάλες αλήθειες έχω πει τόσο λιγότερο με πίστεψαν, σε αντίθεση με τα ψέματα που όσο πιο μεγάλα τόσο πιο πιστευτά.. Κρίμα όμως να πιστεύουμε πιο εύκολα στα μεγάλα ψέματα και όχι στις μεγάλες αλήθειες!
@ NetKerveros η 26 ήρθε και πέρασε, από εδώ και μετά (για λίγο καιρό) όλα θα είναι πιο χαλαρά... Τουλάχιστον θα φεύγω μέρα από την δουλειά!
@vasiliki, κορίτσι τι σχέδιο? Άντε σε πεθύμησα! Καιρό έχουμε να συνωμοτήσουμε!!
At 09:22,
Βασιλική Παπαδημητρίου said…
καλημερα καλη μου και καλο σου μηνα...
και οσο για το σχεδιο... αστο λιγο στην ακρη... κατσε πρωτα να εξοντωσω εμενα και μετα τα λεμε....
At 17:35,
Anonymous said…
Περαστικός, διάβαζα το ποστ και τα σχόλια και συνέχεια έκανα να διακόψω αυτόν που στη φαντασία μου μιλούσε με ένα νεύμα ερωτηματικό, άλλοτε αρνητικό.
Δε μπορώ να γνωρίζω πότε γνωρίζω την αλήθεια, αλλά όταν λέω την αλήθεια το γνωρίζω.
Υποθέτω πως όλοι μπορούμε να ξεχωρίσουμε αυτό το αίσθημα.
Αίσθημα που δεν έχει να κάνει με τον George Boole και με "true" ή "false" τιμές σε κάθε κατάφαση, άρνηση ή ερώτηση που διατυπώνουμε.
Αίσθημα που δεν έχει να κάνει με το βόλεμα στο να λέμε ή να ακούμε μόνο ό,τι δεν αλλοιώνει την εικόνα που έχουμε μέσα στο μυαλό μας για το σύμπαν. Αυτό το ταρακούνημα εξ' άλλου είναι μέσα στο συναρπαστικό του να λες αλήθεια. Αυτό είναι και ο πόνος της αλήθειας.
Την αλήθεια την αντέχουμε όλοι.
Πολλές φορές μάλιστα την ξέρουμε βαθιά μέσα μας πριν την ακούσουμε, πριν την πούμε, πριν πάρει συγκεκριμένη μορφή στη σκέψη μας ακόμα ακόμα.
Έχει να κάνει μ' αυτό το αίσθημα που δημιουργεί.
Δεν είμαστε όμως κάθε στιγμή σε θέση να την ακούσουμε.
Και αυτό είναι το τί θα πρέπει να διακρίνουμε:
Πότε μπορεί (ή πώς θα δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να μπορεί) ο άλλος που μας ακούει να αντιληφθεί τις αλήθειες που του προσφέρουμε σαν αλήθειες - πλίνθους για να χτίσει ξανά, πιο στέρεο το σύμπαν του, κι όχι σαν αλήθειες - πολιορκητικούς κριούς που θα γκρεμίσουν τα στηρίγματά του στη ζωή.
Σ' αυτό σημαντικός είναι και ο τρόπος που εκφραζόμαστε.
Όταν η αλήθεια που λέμε ταρακουνάει, ας έχουμε εμείς που τη λέμε την σταθερότητα και το ενδιαφέρον που χρειάζεται για να μην βλάψει παραπάνω τον άλλο, μα απεναντίας να τον βοηθήσει.
Πολλές φορές ο τρόπος των λόγων μας (οι προθέσεις που έχουμε και πως παίρνουν υπόσταση) είναι που μετράει πιότερο από το περιεχόμενό τους, και σ' αυτόν ανταποκρινόμαστε.
Θυμήθηκα ένα τραγούδι σχετικά παλιό του Ξυδάκη που λέει
"Ένα όχι θα με πείραζε δε λέω, μα δε θα με έκανε νύχτες να κλαίω. Το όχι που ’φτιαξες με το κεφάλι σου μαλλιά, χείλια, μέτωπο και μάτια, το όχι αυτό μ’ έκανε χίλια κομμάτια"
Στους συγκεκριμένους στοίχους το θέμα περιορίζεται,είναι ερωτικοί, αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω είναι γενικότερο και εφαρμόζεται εδώ όπως παντού.
Ποτέ μην αρνηθούμε την αλήθεια που θα δώσουμε με έγνοια και ενδιαφέρον.
Την αλήθεια που βγαίνει με απαξία, με ξιπασιά, με μίσος, με δηκτικότητα, δεν αξίζει καν αλήθεια να τη βαφτίζουμε.
Θαρρώ δεν είναι κρίμα που πιστεύουμε πιο εύκολα τα μεγάλα ψέματα απ' ότι τις μεγάλες αλήθειες,
μα που μπορούμε εμείς που λέμε τα μεν και τα δε να ξεκουραζόμαστε στην πίστη των άλλων στα ψέματα και να μη μοχθούμε να τους δώσουμε τις μεγάλες μας αλήθειες.
Γιατί αν απ' αυτά που γράφω εδώ δεν γίνω αντιληπτός, κι αυτό μου γίνει ξεκάθαρο, είναι κρίμα να μην προσπαθήσω ξανά, να μη μοχθήσω για μεταφέρω την αλήθεια μου. Κι αυτό όχι γιατί είναι η αλήθεια "μου", αλλά γιατί ενδιαφερόμαστε να μεταφέρουμε και στους άλλους αυτό που θεωρούμε αλήθεια. Γιατί θεωρούμε ότι η αλήθεια δεν είναι κάτι που είναι δικό μας ή των αλλονών, μα όλων, και με χαρά και έγνοια το επιστέφουμε σ' αυτούς.
Δεν ξέρω αν απάντησα από μέρους μου, αν επιδέχονται απαντήσεις οι ερωτήσεις του ποστ σου ή αν έχουν καμμιά σημασία οι απαντήσεις των σχολιαστών. Ακόμα περισσότερο των ανώνυμων.
Τουλάχιστον εύχομαι να μην καταχράστηκα τον χώρο που φιλοξενείς τις αλήθειες σου.
Τις αλήθειες μας αν θες.
Αν η ανησυχία μου έχει βάση, μη διστάσεις να χρησιμοποιήσεις το εικονίδιο με τον κάδο των αχρήστων κάτω δεξιά από το σχόλιό μου. ;-)
At 19:18,
loukoumaki said…
Ανώνυμε, πολύ λυπάμαι που είσαι ανώνυμος γιατί έτσι δεν έχω την χαρά να μιλήσω λίγο παραπάνω μαζί σου…
Συμφωνώ με αυτά που λες σε μεγάλο βαθμό, πάντα ήμουν οπαδός του να λέμε την αλήθεια ίσως γιατί εγώ μπορούσα να την "μεταβολίσω" καλύτερα, βλέπεις δεν είμαι αρκετά χαζή για να μην την δω και είμαι αρκετά ανασφαλής για να δημιουργώ σενάρια που κάνουν και την σκληρότερη αλήθεια να μοιάζει βάλσαμο!
Κρίνοντα εξ ιδίων λοιπόν, έλεγα και συνεχίζω να λέω την αλήθεια όταν νοιάζομαι και όταν πιστεύω ότι ο άλλος έχει το στομάχι να την αντέξει και το μυαλό να την καταλάβει.
Το πόστ το έγραψα με αφορμή μια αλήθεια που μοιράστηκα και δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμενα, εγώ πήγα να προστατέψω μα δεν αξιολόγησα καλά την κατάσταση.. και το λάθος ήταν εξολοκλήρου δικό μου
Ήταν λάθος όλα, ο τρόπος μου, η στιγμή, όλα.. Μόνο το κίνητρο ήταν σωστό αλλά αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα το αγνό μου κίνητρο μάλλον δεν μέτρησε πουθενά και η ζημιά έγινε.
«Εν βρασμό» και για λίγο μόνο, προβληματίστηκα για την αξία της αλήθειας.. ίσως και προβληματίζομαι ακόμα..ζήτησα την γνώμη όλων μήπως και ανακαλύψω τι έκανα λάθος..
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου, βοήθησε αρκετά!
At 07:25,
Anonymous said…
Ας ξανασχολιάσω αυτά που γράφεις.
Αν και κανείς δε θα το μάθει θαρρώ, θα επαναλάβω τον εαυτό μου:
Πάρε την σκληρότερη αλήθεια και κάνε την λέξεις.
Κάνε την φράση.
Ύστερα διάβασέ τη.
Μέσα σ' αυτή τη φράση, την σκληρή, αν την ξαναδείς, υπάρχει αυτό το βάλσαμο με το θαυμαστικό που γράφεις.
Χωρίς σενάρια, χωρίς τίποτα περισσότερο.
Κάνω λάθος;
Μόνο εγώ το βλέπω αυτό;
Δεν ξέρω.
Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι πως δεν πρέπει να καταλογίζεις λάθος σε μια πράξη της οποίας η πρόθεση ήταν αγαθή.
Κάποιος είχε πει πως "ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις".
Ε, αυτός καμμιά καλή πρόθεση δεν είχε για να πει ή να γράψει τέτοια ανοησία.
Κι αν κάποιος βρει κάποια στα λόγια του, ας διαφωτίσει κι εμένα.
Η πρόθεση, το κίνητρο που γράφεις έχει μέσα του όλο το νόημα, όλη τη σημασία.
Αν υπάρχει κάτι που να μετράει μετά απ' όλα, αυτό είναι.
Γιατί αν αλάθητοι ήμασταν, τότε τα αποτελέσματα των πράξεών μας θα ήταν εξ' ολοκλήρου ευθύνη μας, κι αυτά θα ήταν το κριτήριο για τις πράξεις μας.
Μα όντας θνητοί, αδύναμοι τις προθέσεις μας να υλοποιήσουμε πάντοτε κατά το δοκούν, μόνο τη θνησιμότητα και την αδυναμία μας μπορούμε να κατακρίνουμε και να καταδικάσουμε για τις αστοχίες των αγνών προθέσεων μας. Όχι εμάς τους ίδιους τους φορείς τους.
Εκεί θαρρώ έκανες λάθος.
Που έκρινες την πράξη από το αποτέλεσμα.
Το αγνό κίνητρο μέσα σου δε μπορεί να εξαφανίστηκε με το ξαστόχισμα.
Αν θές τη συμβουλή μου, μην το θάψεις, μην το λησμονήσεις.
Θα χάσεις, κι εσύ και οι όποιοι εμπλεκόμενοι, κάτι πολίτιμο.
Καλή σου μέρα.
Θα πρέπει να ξεκουραστώ τώρα.
At 03:20,
ηω-λιθικός said…
Αλήθεια ειναι ...
Αυτό που ο καθένας κρύβει μέσα του.
Ετσι οι αλήθειες είναι όσοι και οι άνθρωποι ...
Αν συνειδιτοποιήσουμε αυτό τότε θα έχουμε φτάσει πολύ κοντά σε αυτό που λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ.
Αν η αλήθεια που κρύβουμε μέσα μας μείνει καλά κρυμμένη γίνετε ψέμα και μας πνίγει το ίδιο εύκολα που μας πνίγει το ψέμα ενός άλλου.
Η μεγαλύτερη αλήθεια λοιπόν είμαστε εμείς , ας είμαστε και ας συμπεριφερόμαστε λοιπόν όπως νιώθουμε , ας είμαστε λοιπόν ο πραγματικός μας εαυτός και τότε η ΑΛΗΘΕΙΑ θα απόκτησει την σημασία που της αρμόζει και που όλοι ψάχνουμε...
Και όσον αφορά εμένα , καλύτερα να ζήσω μια αληθινή ζωή γεμάτη πόνο, παρά μια ψεύτικη μα πιο άνετη ζωή...
Τουλάχιστον θα έχω να λέω, ό,τι όσα έζησα ήταν αληθινά... Αν δεν είναι αυτό ο σκόπος της ζωής μας τότε πιος πρέπει να είναι...
Με εκτίμηση,
iolithikos
At 00:31,
Cinematia said…
Τελικά ίσως η αλήθεια δεν έχει και τόση σημασία στην εποχή μας. Όπως λες, πολλοί δεν την αντέχουν ή απο το να ακουστεί κάτι περίεργα λέμε ένα μικροψεμματάκι.Πόσα ψέμματα να λέμε (αλήθεια) κάθε μέρα. Προβληματίζομαι για το πόσο αληθινή είναι τελικά η ανθρώπινη επαφή μέσα σε τόσα ψέμματα.Αλλά μήπως δεν οδηγηθήκαμε στα ψέμματα για να είμαστε πιο αρεστοί;Οι φίλοι προτιμούν να σου πουν οτι δεν βγήκαν παρά να πουν οτι βγήκαν αλλά δεν σου τηλεφώνησαν..Οι οπαδοί της αλήθειας συνχά φαίνονται αγενής, brutal, αναίσθητοι γιατί λένε τα πράγματα με το όνομά τους..Πως θα ήταν αν έστω για μια μέρα ακούγαμε γύρω μας αλήθειες παρά "αληθινά ψέμματα";
At 09:26,
Anonymous said…
I have been looking for sites like this for a long time. Thank you!
» »
Post a Comment
<< Home