Δουλεύω.. τις τελευταίες μέρες δουλεύω ασταμάτητα, από την ώρα που θα ξυπνήσω στρώνω τον τροφαντό μου πισινό στο γραφείο μέχρι την ώρα που θα νιώσω τα ματάκια μου να κλείνουν.
Όχι δεν είμαι κανένα μεγαλο-στέλεχος, απλά είμαι ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής.. μην πω του τελευταίου δευτερολέπτου.. αν δεν νιώσω την ανάσα του χάρου στο λαιμό μου δεν στρώνομαι ..και τώρα που την νιώθω χάνω χρόνο γράφοντας μπούρδες.. τελικά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν..
Στο πανεπιστήμιο θυμάμαι που είχαμε dead line στις 16:00 και εγώ άρχιζα να γράφω κατά τις 5 το προηγούμενο απόγευμα! εμφανιζόμουν ξενυχτισμένη στις 16:05 και παρακαλούσα την κυριούλα να δεχτεί την εργασία μου που πέρα από εκπρόθεσμη ήταν ακόμα ζεστή από τον εκτυπωτή! Τι εποχές Θεέ μου.
Όχι ότι και τώρα πάω πίσω.. πρόγραμμα γράφω? το τελευταίο λεπτό θα το καταθέσω, σε έκθεση παίρνουμε μέρος? το τελευταίο περίπτερο που θα στηθεί το δικό μας θα είναι!!! Μην πω για τις περιπτώσεις που έχω audit, αν δεν έχουμε ξεμπερδέψει μέχρι τις 5 εγώ αρχίζω και χασμουριέμαι!!
Αλλά γιατί ξεκίνησα να τα λέω όλα αυτά??
Α ναι, διότι όσο δουλεύω τόσο τρώω! Και καθότι μικροκαμωμένος άνθρωπος.. οκ κοντή, μπορούμε να το θέσουμε και έτσι, όταν τρώω σαν το γουρούνι (όπως τώρα καλή ώρα), παχαίνω (λιγουλάκι!) και μου φαίνεται...σνιφ
Ο σκοπός αυτού του παραληρήματος λοιπόν είναι να δεσμευτώ για 2 πράγματα, α) μόλις τελειώσει το τρέξιμο θα πάω γυμναστήριο και β) θα κάνω δίαιτα!!!
Θεέ μου, πως τα λέω τέτοια ψέματα και δεν ντρέπομαι!!!
Τελικά ένας έρωτας θα με σώσει, και όσο πιο προβληματικός τόσο πιο καλά.. που είναι όμως??? ΟΕΟ!
Α.νισόρροπη
